Μελέτη Μάνου Ματσαγγάνη και Χρύσας Λεβέντη

Από Η Πλατφόρμα – wiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Περίληψη μελέτης[επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

«Η εργασία ξεκινά από την διαπίστωση ότι το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας όπως είναι σήμερα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το «νέο κοινωνικό ζήτημα» της εποχής μας, το οποίο οφείλεται στα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τα τρομακτικά κενά του συστήματος κοινωνικής προστασίας. Η κάλυψη των κενών προστασίας απαιτεί την πύκνωση και αναδιοργάνωση των κοινωνικών επιδομάτων, αλλά και τη θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (όπως σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Η πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε δύο περιοχές της χώρας, η οποία έχει προγραμματιστεί για το 2014, είναι μοναδική ευκαιρία εκσυγχρονισμού και ενίσχυσης του κοινωνικού διχτυού ασφαλείας στην Ελλάδα της κρίσης. Για να μην χαθεί αυτή η ευκαιρία, η πιλοτική εφαρμογή θα πρέπει να σχεδιαστεί προσεκτικά και να υλοποιηθεί με διαφάνεια, επαγγελματισμό και προσήλωση στο δημόσιο συμφέρον.

Η εργασία εφαρμόζει το υπόδειγμα φορολογίας και κοινωνικών παροχών EUROMOD για να προσομοιώσει δυο σενάρια ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στην Ελλάδα. Το "βασικό" σενάριο συνδέει το εγγυημένο ποσό με το τακτικό επίδομα ανεργίας (360 ευρώ το μήνα για ένα άτομο που ζει μόνο, 972 ευρώ το μήνα για ζευγάρι με δύο παιδιά), ενώ το "εναλλακτικό" σενάριο με το επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας (200 ευρώ το μήνα για ένα άτομο, 540 ευρώ το μήνα για ζευγάρι με δύο παιδιά). Και τα δύο σενάρια προβλέπουν προσαύξηση του εγγυημένου ποσού για όσα νοικοκυριά βαρύνονται με έξοδα ενοικίου ή στεγαστικού δανείου (κατά τα ποσά του επιδόματος ενοικίου ΟΕΚ: 125 ευρώ το μήνα για ένα άτομο συν 25 ευρώ το μήνα για κάθε πρόσθετο μέλος νοικοκυριού). Το ποσό της εισοδηματικής ενίσχυσης που καταβάλλεται στους δικαιούχους προκύπτει από τη διαφορά ανάμεσα στο εισόδημα αναφοράς που διαθέτουν και στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που αντιστοιχεί στον τύπο νοικοκυριού όπου ανήκουν. Υπολογίζουμε (α) πόσο θα κόστιζε ένα τέτοιο πρόγραμμα, (β) πόσοι δικαιούχοι θα συμμετείχαν στο πρόγραμμα, και (γ) πόσο θα συνέβαλε στη μείωση των δεικτών φτώχειας.

Εκτιμάμε ότι η γενικευμένη εφαρμογή ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος όπως στο "βασικό" μας σενάριο θα εξάλειφε σχεδόν ολοκληρωτικά την ακραία φτώχεια, έναντι όμως αξιόλογου καθαρού κόστους (πάνω από 1% του ΑΕΠ). Σε μια πιο οικονομική εκδοχή (όπως στο "εναλλακτικό" μας σενάριο), θα κόστιζε 0,35% του ΑΕΠ (κάτω από 2% της συνολικής κοινωνικής δαπάνης), αλλά θα είχε ασθενέστερη επίδραση στους δείκτες φτώχειας. Το καθαρό κόστος του προγράμματος (το οποίο προκύπτει αφού αφαιρεθεί το ποσό που καλύπτεται από άλλα κοινωνικά επιδόματα τα οποία προβλέπεται να θεσμοθετηθούν ή έχουν ήδη θεσμοθετηθεί) θα είναι χαμηλότερο.»

Σύνδεσμος στη μελέτη[επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

http://www.kritiki.gr/attachments/article/218/PARU_NewsLetter_03_12.pdf